MAMBO. POA. KARIBU SANA. ASSANTE SANA. CHIKAMOO.
Blijf op de hoogte en volg Anne
16 Juni 2014 | Nederland, Lochem
Mambo lieve allemaal,
Het is inmiddels al ruim 4 maand geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Ook begon ik toen aan het tweede deel van mijn reis. Nu ben ik alweer 1,5 maand terug en wil ik toch nog even wat mooie woorden opschrijven over het tweede deel van mijn reis en mijn come back.
Op 7 februari vertrokken Willemijn en ik naar het vliegveld, waar we alle andere ventures van Raleigh hebben ontmoet. Met z’n allen in een bus naar Morogoro, het basiskamp, vertrokken. Eerst hadden we daar 5 dagen een introductie. Als ik ga vertellen wat we daar precies hebben gedaan, komt het heel schools en speels over. Dat was het niet. We moesten gewoon een basis creëren om onszelf klaar te stomen voor 3 verschillende expedities. Groepen werden gemaakt en na 5 dagen vertrok iedereen met een soort ‘nieuwe’ vrienden naar de eerste expeditie. Zo ging ik naar Mangula. Hier hebben we 3 weken lang bijenkorven opgezet. Aangezien we de eerste groep waren van deze expeditie die hier te werk ging, hadden we eerst nog wat voorwerk te doen. Zo hebben we een heel stuk van het land ‘schoongemaakt’ door het seizen van de planten. Daarna kon het schilderen en plaatsen van de korven beginnen. Na het werk hadden we altijd leuke activiteiten; naar de markt, voetballen met de locals, lesgeven op een tourism college, naar de kerk en de moskee.
Na 3 weken hadden we een paar change over dagen op WAMO, het basiskamp, en daarna weer met een nieuwe groep door voor de volgende expeditie. Dat was een echte ‘zelf’ uitdaging. We gingen 180 km wandelen door de bergen van Tanzania. Niet alleen met een backpack, maar ook met een tent, eten voor 10 dagen en equipment om te koken, wassen etc. Ik heb hier zo van genoten en het heeft mij zoveel positieve energie gegeven. Ook ben ik hierdoor heel enthousiast geworden over backpacken. Wat maakt het nou uit om 3 weken in dezelfde outfit te lopen, daar gaat het niet om en denk je na een paar dagen al niet eens meer over na, gewoon gaan !
Na weer wat change over dagen begon ik met weer een nieuwe groep aan de laatste expeditie. Het graven van een irrigatie kanaal in Endashangwet. Weer in een totaal andere omgeving die ik heel speciaal vond. Het was letterlijk een open ruimte. Ik heb daar na het werk zo genoten van de omgeving, de leegte en de vrijheid. Het nadenken over je leven, zoals ik daar heb gedaan, was iets heel bijzonders. Ik weet ook niet of ik ooit nog wel zo’n kans in mijn leven zou krijgen.
Deze projecten met Raleigh waren heel sustainable, waardoor ik echt meer dan 100% het gevoel had, iets goeds te hebben gedaan voor de community daar. Alle mensen waren ons zo oprecht dankbaar en nog steeds zie ik soms updates voorbij komen over hoe het er daar nu aan toe gaat op de projecten. Ik raad dit iedereen aan die vrijwilligerswerk zou willen doen. Daar is het perfect voor en ook voor het ontwikkelen van jezelf. We moesten allemaal een soort dagboekje bijhouden, waarin je doelen moest stellen, verwachtingen onder woorden moest brengen en reflecties moest vastleggen. Hier had je 2 keer per expeditie periode een gesprekje over, wat nog meer los maakte in je hoofd dan waar je zelf al was gekomen. Stiekem mis ik alleen dit al wel een beetje. De laatste paar afsluitende dagen op het basiskamp waren erg gezellig, maar ergens ook wel emotioneel. Na 10 weken met een hele hechte groep te hebben geleefd, wat inmiddels op dat moment echt als familie voor mij voelde, moesten we het wel gaan afsluiten. We hebben allemaal nog een brief naar onszelf geschreven die op dat moment na 5 maanden zou worden opgestuurd naar ons huisadres. Het afscheid was lastig, maar ook goed.
Mijn trip nog goed afgesloten met een dikke week op Zanzibar, relaxen, genieten en plezier maken. Ook nog even lekker wat quality time met Willemijn !
Al met al ben ik nog steeds aan het denken over wat ik allemaal wel niet heb gedaan en meegemaakt de afgelopen maanden. Ik ben nog steeds bezig met het verzamelen van foto’s, zodra ik ze allemaal heb ga ik een fotoboek maken. Er is nog zoveel te vertellen en onder woorden te brengen, maar dat komt wel. Alles op z’n tijd.. zo doen ze het in Afrika ook !
Ik ben inmiddels al weer een paar weekjes aan het werk en stiekem heb ik ook wel erg veel zin om te gaan studeren. Even weer wat routine in mijn leven. Maar wauw wat heb ik een TOP jaar achter de rug, ik had het nooit willen missen.
Iedereen bedankt voor alle belangstelling, steun en aandacht op welke wijze dan ook.
X AN
Het is inmiddels al ruim 4 maand geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Ook begon ik toen aan het tweede deel van mijn reis. Nu ben ik alweer 1,5 maand terug en wil ik toch nog even wat mooie woorden opschrijven over het tweede deel van mijn reis en mijn come back.
Op 7 februari vertrokken Willemijn en ik naar het vliegveld, waar we alle andere ventures van Raleigh hebben ontmoet. Met z’n allen in een bus naar Morogoro, het basiskamp, vertrokken. Eerst hadden we daar 5 dagen een introductie. Als ik ga vertellen wat we daar precies hebben gedaan, komt het heel schools en speels over. Dat was het niet. We moesten gewoon een basis creëren om onszelf klaar te stomen voor 3 verschillende expedities. Groepen werden gemaakt en na 5 dagen vertrok iedereen met een soort ‘nieuwe’ vrienden naar de eerste expeditie. Zo ging ik naar Mangula. Hier hebben we 3 weken lang bijenkorven opgezet. Aangezien we de eerste groep waren van deze expeditie die hier te werk ging, hadden we eerst nog wat voorwerk te doen. Zo hebben we een heel stuk van het land ‘schoongemaakt’ door het seizen van de planten. Daarna kon het schilderen en plaatsen van de korven beginnen. Na het werk hadden we altijd leuke activiteiten; naar de markt, voetballen met de locals, lesgeven op een tourism college, naar de kerk en de moskee.
Na 3 weken hadden we een paar change over dagen op WAMO, het basiskamp, en daarna weer met een nieuwe groep door voor de volgende expeditie. Dat was een echte ‘zelf’ uitdaging. We gingen 180 km wandelen door de bergen van Tanzania. Niet alleen met een backpack, maar ook met een tent, eten voor 10 dagen en equipment om te koken, wassen etc. Ik heb hier zo van genoten en het heeft mij zoveel positieve energie gegeven. Ook ben ik hierdoor heel enthousiast geworden over backpacken. Wat maakt het nou uit om 3 weken in dezelfde outfit te lopen, daar gaat het niet om en denk je na een paar dagen al niet eens meer over na, gewoon gaan !
Na weer wat change over dagen begon ik met weer een nieuwe groep aan de laatste expeditie. Het graven van een irrigatie kanaal in Endashangwet. Weer in een totaal andere omgeving die ik heel speciaal vond. Het was letterlijk een open ruimte. Ik heb daar na het werk zo genoten van de omgeving, de leegte en de vrijheid. Het nadenken over je leven, zoals ik daar heb gedaan, was iets heel bijzonders. Ik weet ook niet of ik ooit nog wel zo’n kans in mijn leven zou krijgen.
Deze projecten met Raleigh waren heel sustainable, waardoor ik echt meer dan 100% het gevoel had, iets goeds te hebben gedaan voor de community daar. Alle mensen waren ons zo oprecht dankbaar en nog steeds zie ik soms updates voorbij komen over hoe het er daar nu aan toe gaat op de projecten. Ik raad dit iedereen aan die vrijwilligerswerk zou willen doen. Daar is het perfect voor en ook voor het ontwikkelen van jezelf. We moesten allemaal een soort dagboekje bijhouden, waarin je doelen moest stellen, verwachtingen onder woorden moest brengen en reflecties moest vastleggen. Hier had je 2 keer per expeditie periode een gesprekje over, wat nog meer los maakte in je hoofd dan waar je zelf al was gekomen. Stiekem mis ik alleen dit al wel een beetje. De laatste paar afsluitende dagen op het basiskamp waren erg gezellig, maar ergens ook wel emotioneel. Na 10 weken met een hele hechte groep te hebben geleefd, wat inmiddels op dat moment echt als familie voor mij voelde, moesten we het wel gaan afsluiten. We hebben allemaal nog een brief naar onszelf geschreven die op dat moment na 5 maanden zou worden opgestuurd naar ons huisadres. Het afscheid was lastig, maar ook goed.
Mijn trip nog goed afgesloten met een dikke week op Zanzibar, relaxen, genieten en plezier maken. Ook nog even lekker wat quality time met Willemijn !
Al met al ben ik nog steeds aan het denken over wat ik allemaal wel niet heb gedaan en meegemaakt de afgelopen maanden. Ik ben nog steeds bezig met het verzamelen van foto’s, zodra ik ze allemaal heb ga ik een fotoboek maken. Er is nog zoveel te vertellen en onder woorden te brengen, maar dat komt wel. Alles op z’n tijd.. zo doen ze het in Afrika ook !
Ik ben inmiddels al weer een paar weekjes aan het werk en stiekem heb ik ook wel erg veel zin om te gaan studeren. Even weer wat routine in mijn leven. Maar wauw wat heb ik een TOP jaar achter de rug, ik had het nooit willen missen.
Iedereen bedankt voor alle belangstelling, steun en aandacht op welke wijze dan ook.
X AN
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
