Mini vakantie en start project 2

Daar ben ik weer !

Zo, tijd om te vertellen over onze mini vakantie en over de eerste dagen in het nieuwe gastgezin.

Ik wil eerst nog even zeggen dat ik blij ben dat ik het weeshuis project heb gedaan. Ondanks dat er heel wat dingen tegen zaten en lastig waren, heb ik voor mijn gevoel alles eruit kunnen halen wat voor mij goed voelde. Veel initiatieven genomen en de kinderen totaal niet verwend met spullen of eten. Juist veel liefde gegeven en ze dingen geleerd. Dat geeft een fijn gevoel !

In Kumasi meteen een taxi gepakt naar Lake Bosumtwe. Dure rit, maar je moet er wat voor over hebben. Merkte al meteen dat we echt zuidelijker zijn. Meer bergen, alles is groener en westerser. Na heel wat hobbels en kuilen waren we er, in the middle of nowhere. Niet gek, het meer is miljoenen jaren geleden ontstaan door een meteoriet en heeft een omtrek van 10 km. We waren de enige gasten in het guesthouse, dus gewoon goedkoop op de slaapzaal. Douchen en een beetje uitpakken. Daarna zo'n 50m gelopen naar het meer. WAUW. Onder de palmbomen door naar het mega grote, stille en prachtige meer. De overkant van het meer zag je haast niet, dat maakte het best een raar beeld. Even in de hangmat gelegen en toen een stukje gelopen naar een klein dorpje. Water gekocht en daarna een lekker ontbijtje in het guesthouse. Hele vriendelijke mensen overal. Wel even wennen. Hier word je constant obruni genoemd ipv soleminga (blanke). Bikini aan en chillen maar. Hele dag genoten van de stilte, zon, het water, de hangmat. Soms kwam er een visser voorbij op een houten plank. Er is een geloof dat je niet met metaal op het water mag, dus vissen de visser op een plankje. Rond 5 uur even de andere kant op gelopen, naar een dorpje. Tussen de bananenbomen door. Daar weer als soort bekenden mensen ontvangen. Iedereen komt naar je toe, groet je en de kinderen pakken je hand. Lekker gegeten en toen slapen.

Dag 2 bij het Lake begonnen met een wandeling naar een dorpje. Het duurde ongeveer een half uur. Daar een brood gekocht en lekker ontbeten aan het meer. De rest van de dag weer lekker lezen, zonnen, slapen, relaxen. Op dat soort momenten ga je nadenken. Besef me namelijk soms helemaal niet dat ik gewoon 5 maaden in Ghana zit, en dat op mijn 17e. Hoe gaaf is dat !

Woensdag ochtend heel vroeg opgestaan, om kwart over 6 stond de taxi klaar. Weer een hele slechte weg terug, crossbaan afgewisseld met gatenkaas asfalt. In de taxi nog iets heel smerigs ontdekt, er zaten duidenden mieren op, onder, in onze boodschappen tas. Bij het trotro station alles uit de tas gehaald en zoveel mogelijk mieren eraf geslagen. Alles kriebelde. Ze zaten ook op mij.. bahhh. Even ontbijtje geregeld op straat en toen iets van 5 uur lang in de trotro naar Takoeradi. Boek uitgelezen en veel om me heen gekeken naar alles wat er te zien was langs de weg. Mensen kochten vanuit de trotro gebakken banaan. Die kregen ze in een stuk krant verpakt. En ja hoor, het was een NL krant. Onder andere de spits van maart 2013. Zo grappig, dus ik heb een stukje krant bewaard. In Takoeradi een andere trotro naar Angona genomen en vanaf Angona een taxi naar Busua. Om 4 uur waren we er eindelijk, Alaska Beach Hotel. Leuke rondje hutjes met een rieten dak, 2 persoonsbed en een muggennet. Meteen bikini aan en de zee in, heerlijk. Heel mooi strand waar je super goed kunt zonnen en zwemmen. Meteen bij de surfshop een reservering gemaakt voor donderdag, surfles. 's Avonds lekker gegeten en toen gaan slapen.

Donderdag vroeg wakker, dus even een wandeling langs het strand gemaakt. Brood en fruit gekocht en dat lekker op het strand opgegeten. Bikini weer aan en heerlijk wat uurtjes in de zon gelegen, tijdschrift gelezen en gezwommen. Om 12 uur waren de golven, volgens onze surf leraar Ben, nog niet goed genoeg. Eerst lekker lunchen en om 2 uur konden we wel surfen. Eerst een warming up, stretchen en joggen. Daarna stap 1 van het surfen (eerst alles geoefend op het strand, daarna in het water). Als er een golf komt 1 hand in het midden en 1 hand achterop de surfplank. Duwen en erop gaan liggen. Na een paar keer oefenen, zeewater happen, lukte het ! Dat was al gaaf. Stap 2 was tenen op de rand en op je knieën gaan zitten. Was al moeilijker, evenwicht.... ai. Het schuurde ook echt heel erg aan je knieën en bovenkant voeten. Ze waren helemaal rood. Stap 3 was staan. Ik dacht, onmogelijk voor mij. Heel tof, want het is me wel een aantal keer gelukt. Na een uur les mochten we nog een half uur zelf surfen. We waren eigenlijk wel heel moe, dus dat halve uur werd voor ons zo'n 5 minuten. Was super leuk om te doen. Weer lekker gegeten en geslapen !

Vrijdag was mama jarig, dus ik had haar wat leuke foto's opgestuurd die ik speciaal voor haar verjaardag had gemaakt. Ochtend rustig ingepakt en nog een beetje op het strand gezeten. Ik wou eigenlijk nog helemaal niet weg, maar rond 10 uur moesten we toch echt de taxi pakken. In Angona weer trotro naar Takoeradi en in Takoeradi trotro richting Accra. De chauffeur dropte ons onderweg op een plek die hij had doorgekregen van iemand van de organisatie. Daar iets van een uur gewacht en toen met een taxi naar het gastgezin gebracht. Het is gewoon een normaal huis, onze kamer is geen stofnest en ik heb nog niet zoveel insecten en muizen gezien. Wow. Kastje, spiegel, 1- en 2- persoonsbed, fan.. helemaal top. Echte wc en douche, maar geen stromend water. Mooie woonkamer met echte stoelen, bank, tafels, tapijt. Ook de keuken is redelijk normaal. Vergeleken met het noorden is dit echt heel wat, terwijl het in vergelijking tot NL nog wel heel anders is natuurlijk. Onze hostmother Agnes is 49 en onze hostfather werkt als major in Accra. Hij is dus alleen soms in de weekenden thuis. Verder woont de zus van Agnes hier ook en een meisje die volgens mij een soort slaaf is. We zijn de eerste vrijwilligers voor deze mensen. We eten bij een huis ernaast. Daar woont de zus van Felicia (van de organisatie) en daar zit nu ook een Zweedse vrijwilligster, van 76. Heerlijk spaghetti met kip gegeten en daarna fruit. Aan een goed gedekte tafel, een echt bord en echt bestek. Heel fijn.

Zaterdag ochtend om 7 uur aan het ontbijt bij het huis naast ons, van Grace. Ei, brood, jam, thee en fruit. Een perfect ontbijt zonder iets te hoeven vragen. Grace vertelde ons dat we niet naar het ziekenhuis konden, de chief is er in de weekenden niet. We moesten hem eerst spreken voordat we aan het werk konden gaan. Met de zoon van Grace naar zijn private beach gereden. Super mooi. Hij heeft allemaal plannen om daar dingen te bouwen en is nu al bezig met iets voor zijn voetbalteam. Hij heeft een team opgezet, best getalenteerde jongens en ze spelen dus ook op serieus en hoog niveau. Als lunch kregen we gebakken banaan, bonen en fruit. Daarna gingen we met Grace mee naar een weeshuis hier in Senya Beraku. Er waren 5 andere vrijwilligers, waaronder 1 NL. Super mooi weeshuis met alles erop en eraan. Ieder kind eigen spullen, bed, muggennet. Ze krijgen goed te eten en te drinken, elke dag fruit. Ook hebben de 30 kinderen 3 Afrikaanse 'moeders' die altijd voor hun zorgen. Wat een verschil met het noorden, zo bijzonder om te zien. Het viel me wel op dat de kinderen niet zo enthousiast waren, ze groetten ons niet eens. Thuis de hostfather ontmoet. Hij kwam over als een hele aardige en gezellige man ! Hij zat buiten met wat mannen en we gingen erbij zitten. Ze zaten lekker aan het bier. Met ze gekletst. Ons werd niks van een drankje aangeboden. Had er ook geen behoefte aan, maar gaat om het idee. Hostmother heeft dr eigen winkeltje en je hoort ook de hele dag geld rinkelen. Het huis staat ook vol met ijskasten en eten en drinken als voorraad van haar winkel. Als we iets willen, moeten we het kopen. Dat is zo dubbel en anders dan in NL.

Zondag ochtend om half 7 een stukje hardgelopen, lekker. Ontbijtje en toen samen met onze Zweedse 'oma' de main road af gelopen, naar het strand. Eerst heel wat vissersboten voorbij en toen lekker op het strand gelegen. Je kon niet echt zwemmen, teveel stenen. Er is hier ook een oud slaven fort, best interessant. Thuis lunch en daarna met de zoon van Grace mee naar een voetbalwedstrijd van zijn team. 45 min rijden met een truck, 3 man voor, 4 man achter en iets van 8 in de laadbak. Alles kan ! De wedstrijd was al begonnen, want onderweg was de motor van de truck oververhit. Duurde dus wat langer. Leuke serieuze wedstrijd. Ze hadden met 3-1 gewonnen. Wel 2 gele kaarten, die hier 50 cedi per stuk kosten. Ook was er heel partijdig gefloten, dus na de wedstrijd was er een opstoot. Op de terugweg begaf de truck het. Heel lang gewacht en uiteindelijk waren we om 18.45 thuisgebracht met een andere auto. Eten en slapen.

Maandag. Ik stond vandaag op met heel veel zin in de eerste dag werken in het ziekenhuis. Lekker ontbijt, wasje gedaan en rond 9 uur liepen we naar het ziekenhuis. Grace zou er ook om 9 uur zijn, want ze moest iets over ons aan de chief geven. Ze was er pas om 10 en toen mochten we na een hele tijd de kamer van de chief in. Kort gepraat en hij vertelde ons onze plek voor de komende 2 weken. Een man en iets van 5 vrouwen zaten aan een tafel met 2 laptops te werken. Dat was het team waar we mee meelopen. Vandaag is alleen een uitzondering, ze moesten namelijk cijfers checken voor een presentatie. In Nederland zouden alle cijfers als goed in het systeem staan, maar hier moesten ze het systeem checken met iets wat handgeschreven was. Wij hadden niks te doen en werden er niet in betrokken. 12 uur thuis voor de lunch en half 2 weer in het ziekenhuis. Ze hadden nergens iets voor ons te doen, dus we konden weer gaan. Hele nuttige en leerzame dag, not. Morgen als het goed is wel een betere dag, want op dinsdag gaan ze altijd baby's wegen. Ik hool het en ben heel benieuwd.

Over een paar weken gaan we al op expeditie, spannend. Ook ben ik bijna jarig, heel benieuwd hoe die dag eruit gaat zien. Oh trouwens, voor diegene die het leuk vinden.. In Tanzania kan je mij een kaart/brief sturen. Het adres is:

Anne Bouwmeester
Raleigh Tanzania
PO Box 729
Morogoro
Tanzania

Ik zou het super leuk vinden om wat kaartjes te mogen ontvangen en ga zelf natuurlijk ook wat brieven op de post doen.

Tot snel en succes allemaal op school en werk.

Dikke knuffel, An